Geslaagd Ondernemerscafé: Hoe lang kunnen we nog trots zijn op onze boeren?

In de aankondiging werd het al benadrukt; het is een beladen onderwerp dat de gemoederen flink bezig houdt onder onze agrarische ondernemers. En overigens niet alleen de agrarische ondernemers zo bleek. Want wat er op deze sector afkomt gaat ons allemaal aan, zo betoogden de drie goed ingevoerde tafelgasten Jolanda Nooijen (Tuinbouwbedrijf Compliment BV en tevens zetelhoudster in het Waterschap), Rianne van Helmond (mede-eigenaresse van een loonwerkbedrijf, melkveebedrijf en bestuurslid van ZLTO) en Geert van Bussel (eigenaar bij van Bussel Varkens en tevens voorzitter RVC Voergroep Zuid). Want zonder dat we ons daar goed bewust van zijn nemen we dagelijks heel wat producten af die geproduceerd zijn door de agrarische sector, en dat ook nog eens voor een hele goede prijs. En dat steekt wel eens zo blijkt, want aan de ene kant wil de consument alles duurzaam en is men pro milieu, maar als dat wat meer kost laten we het ook massaal liggen. Welwillende agrariërs, en dat zijn er een hele boel, voelen daarom onvoldoende basis om te switchen naar bijvoorbeeld biologische productiemethoden. Dat kan simpelweg financieel niet uit. De agrarische sector moet efficiënt blijven ondernemen omdat de winst voornamelijk uit kostprijs reductie te halen valt.

Het beeld van de boze agrarische sector die met een leger van trekkers oprukt naar Den Haag, is niet wat men graag wil uitstralen, al begrijpen de gasten het wel. Als je jaar in jaar uit met wisselende boodschappen en regels te maken hebt vanuit de overheid, dan wil de frustratie het wel eens winnen van de rede. De boerenstand zit in het verdomhoekje en daar moeten we nodig uit. Allerlei positieve ontwikkelingen blijven onderbelicht en verliezen het in de media van de mainstream politiek correcte mening dat de agrarische sector fors moet inkrimpen. Alle prachtige innovaties ten spijt, waarbij de ondernemer tevens bemoeilijkt wordt om überhaupt te innoveren aangezien er geen juridisch onderbouwde rapporten worden afgegeven op deze (mogelijk) forse investeringen.

Een gedeelde conclusie: de agrarische sector heeft een grote behoefte aan een positieve beeldvorming en zou daar in moeten investeren, net als bijvoorbeeld de milieubeweging dat doet. De neuzen staan echter niet allemaal dezelfde kant op en het lijkt moeilijk om de benodigde financiën voor een breed gedragen lobby en communicatieplan bijeen te krijgen. Voorlopig blijft het dus afwachten wat de toekomst brengt, hoe onzeker en vervelend dat ook is. Men wil bedrijf en bestaan niet zomaar opgeven en dat is iets wat alle aanwezige ondernemers roerend met ze eens zijn!